Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Liefde en toch pijn
van een liefhebbende vrouw die toch ldvd heeft
Na 8 jaar werd ik van dag op dag verlaten door m'n vriend. Hij zei niet
veel. Alleen maar dat hij niet gelukkig was en mij als een zus was
beginnen zien ipv als zijn geliefde. Ik stond ter plekke aan de grond
genageld. Wat nu gedaan? Hoe? Wat? Waarom?
Ik begreep het niet goed. Die nacht heeft hij nog in ons huis doorgebracht
en de ochtend erop merkte ik dat het menes was en drong het tot me door.
Ik kon niet kwaad zijn, ik had alleen maar tranen, en nog eens tranen.
Ik belde m'n broer om m'n hart te luchten en nadien ging ik naar de dokter
om me te helpen. Hij gaf me kalmeringsmiddelen en ik ben 2 dagen niet gaan
werken. Maar het leven gaat verder ... Na mij een week te hebben
opgesloten en alleen maar gehuild, besloot ik m'n tranen te houden voor
onder de douche en 's nachts en weer m'n dagelijkse routine op me te
nemen. Terug naar het werk, boodschappen doen, gaan wandelen met ons
hondje, de papieren regelen, ... en ik zag er plotseling et goeie van in.
Ik kon nu eens eindelijk terug op stap gaan en dingen doen die ik en ik
alleen leuk vind. Ik zei ik hoef geen mannen meer, nu blijf ik minstens
een jaar alleen ...
En dan gebeurde het, op een mooie vrijdag op de hondenwei in m'n jogging
ben ik de man van m'n leven tegengekomen. Hij lachte naar mij en ik was
onmiddellijk verkocht. Tot over m'n oren verliefd ... alles verliep super vlotjes, samen slapen, snel gaan samenwonen en vorige zomer zijn we getrouwd. De liefde had mij weer gevonden en ik voelde mij super in mijn vel, maar ... na een paar maanden kwamen de nachtmerries, de angst om m'n man te verliezen, de wanhoop, .... kortom het verschrikkelijke gevoel van iets wat wringt, wat me van het hart moest.
Ik hou van m'n man en wil hem echt niet kwijt, maar wou deze gevoelens ook
wel kwijtraken op de een of ander manier en besloot professionele hulp te
zoeken.
Ik ga naar een psycholoog en die vertelde mij dat ik nog door het
verwerkingsproces moet en daar zijn we nu mee bezig. Ik, de psycholoog en
m'n man (m'n steun en toeverlaat). Ik ben er langzaam aan terug van
overtuigd aan het geraken dat ik het wel red. Het moeilijkste is wel die
dualiteit: enerzijds iemand enorm graag zien en er echt alles voor willen
doen, en anderzijds m'n liefdesverdriet van m'n vorige relatie aanpakken
en verwerken. Het heeft wel iets intiems. Ik moet durven m'n pijn te
uiten, m'n tranen te tonen en mezelf te laten zien zoals ik ben aan m'n
man en hem durven daarin toe te laten. Maar onze liefde zal dit wel redden
... wij gaan er in ieder geval voor en voor altijd!
Ooit ... zal m'n hart terug vrij zijn van pijn en verdriet en zal ik de
liefde weer ten volle kunnen beleven.
